Wie mijn voetbalvoorkeur kent roept bij de kop boven deze blog waarschijnlijk meteen: Feyenoord. Dat is inderdaad de club waarvan ik al meer dan een halve eeuw met hart en ziel supporter ben. Maar ik heb met het F-woord toch iets anders op het oog: flexibiliteit. Zoals je het woord Feyenoord beter niet in Amsterdam kunt uitspreken zijn er ook kringen waar je het woord flexibiliteit beter niet voluit kunt gebruiken.

Laat ik man en paard noemen.

De vakbeweging, FNV voorop, moet er niets van hebben. En linkse politieke partijen evenmin. PvdA-leider Lodewijk Asscher heeft als minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid zelfs de naam van een wet, Flexibiliteit en Zekerheid, veranderd in Werk en Zekerheid. Dat lijkt een beetje op een kind dat bij verstoppertje de handen voor de ogen doet en denkt dat het dan niet meer gezien kan worden. Als we het woord flexibiliteit niet meer gebruiken is het er niet meer…

Maar de werkelijkheid is anders dan deze wenselijkheid. Want als in de afgelopen maanden, waarin we werden en worden geteisterd door het Covid-19-virus iets duidelijk is geworden, is het wel dat flexibiliteit noodzakelijker is dan ooit. Bedrijven konden en kunnen alleen overleven door flexibel om te gaan met de uitzonderlijke omstandigheden. En dat konden en kunnen bedrijven alleen als hun medewerkers flexibel waren en zijn. Flexibel om op andere tijden dan gebruikelijk op een andere manier dan gebruikelijk andere activiteiten dan gebruikelijk te verrichten. Zoals de grondlegger van de evolutieleer Charles Darwin zei: “Het zijn niet de sterksten die overleven, maar degenen die zich het beste aanpassen”.

Laten we het F-woord daarom maar gewoon voluit uitspreken! Flexibiliteit. Daar is niets mis mee. Integendeel!